Бодрак Алик Гунн
"Ногайдын заманлары"

Тюркли, тамыр канында
Кара ат астында, козлери алыста
Коп коп йоллар алдында
Аель арбаларда, кылышы кынында

Су аккандай болып заманлар тохтамай барады
Шоль бойында ногай атында, туарын багады
Язбан кыс аусып койса йыл кетти деп санайды
Яу кельсе улыман ордага, йыйнга шавады.

Ногайлар, тизилип турулар
Кунди явып оклар, сызгырып уштылар
Мунъ мунъ, атлар шаптылар
Йылтырап кылышлар, кокке карадылар

Кан тогип кельген душманды орда бызып каштырды
Яраланган улын атасы, арбада акельди
Арган атты аустырып туарын оьзи санап шыкты
Каугаман бызылган яшавы, тузилип баслады.