| Главная » Статьи » Ногайские стихи |
Умитлердинъ сандыгындай...
| Кадрия Умитлердинъ сандыгындай ашып танъды Куяш шыгар сапарга - куьн басланса. Секин юзип инсанлардынъ ерине - Ян-ягына куяш оьрден карана. Талшык сандык кимик ахсам ашыла, Кыска туьннинъ оьмири бите кала. Не кыйналган, не талшыккан бу куяш Коьргениннен ерде ызалы инсан, Инсанлардынъ заман етпей оьлуьвин, Шакырдавы ажжал суьрген садаклар, Хатынларды еп-кемирген интизар, Пашман толгав тоьккен дуьги сабаклар. Коьрди явлар - яв себебин умыткан, Тек аьли де душманлыкта карланган. Канатлары сынган безгелек коьрди, Арзу канат сынган инсан тарланган... Ян ериннен яраланган лашындай, Кызыл нурга оралып куяш бара, Кыйналанган ерди коьрмеге корккан Бузылмага аьзир ол пара-пара. Яхшылык пан яманлык сакланаган Сен сандыксынъ - инсаннан тувган инсан, Шык куяшка - оьзи оьзине кескен Ажал атлы бузшы онынъ некесин! Бир антынъды - танъла келген вакыт, Оьтегеннен эпсиз артык болар деп. Ойланма сен, тоьмен карав туьсирме, Заманынъ - аз ынант уьмит толар деп. Ашыгынънын шашаларына береген Назлыгынъды берши куяш нурына! Арт карама, алга бак сен, коьрерсинъ, Нешик куяш талшык тамга урына. Аяк басып сендей инсанлар турган Инсаният атыннан бер антынъды. Коркпа соьзден - акла берген соьзинъди, Ялгыз керен ер етпей сен антынъды. Коьресинъме куьрсенеген тереклер Мойын буьккен янывардай ынъырай. Сага баккан садаклардынъ кундагы Ажал куьсеп, канын йоклап канъырай. Куяш нурман яп авызын садактынъ, Як нурларман ажал суьйген колларды. Сен оьзинъ де яраланган куяштай - Бер антынъды, сакла куяш йолларды. Сакланган юлдызлар. Куяш - солнышко Сапар - путешествие Секин - потихоньку Шакырдав - звон (металлический) Садак - оружие Пашман - грусный Арзу - мечта Тарланган - сжался, скрючился Кундак - приклад ружья Куьсеп - желая | |
| Категория: Ногайские стихи | Добавил: тоньюкукк (15 Января 2016) | |
| Просмотров: 673 |
| Всего комментариев: 0 | |