Главная » Статьи » Ногайские стихи
Булытлар
Язлык, куьзги булытлар,
Ер уьсти мен калкасыз.
Кайдай каьр мен,
буйрык пан
Коьшпе яшав алгансыз?
Ак эм кара булытлар,
Коьликлердей оьтесиз.
Эм мунъшылык, эм куьез
Инсанларга тоьгесиз.
Ак мамык пан куьмпезде
Кала уста калайсыз.
Инсан туьзген сарайга
Уьлгимиз деп яйнайсыз.
Не аьжейип, аьлемет!
Кайдай енъил кетесиз!
Касынъызда малиек
Болсак деп биз юремиз,
Актарылып агасыз,
Суьвретлерди янъыртып.
Кужыр-кужыр курав ман
Коьнъилимиз агытып.
Куьлте туьсип, куьз етип
Куьнъирт дуныя калайсыз.
Танъ инсаннынъ бавырын
Мунъшылыкка орайсыз.
Ямгырлар ман ясланып,
Ак опырак таслайсыз.
Баьр муьшемиз босатып,
Ерге тийип йылаймыз.
Ак коьшпели булытлар!
Сиз эм таныс, сиз эм сыр!
Куьйгелеклеп инсанлар
Ниет эте сав оьмир.

Алибек Капланов
Категория: Ногайские стихи | Добавил: тоньюкукк (11 Декабря 2016)
Просмотров: 707
Всего комментариев: 0
ComForm">
Войдите:
avatar